Çocukluk travmaları ve suç ilişkisi…

Suç psikolojisi üzerine çalışan uzmanların ortak görüşü; çocukluk travmaları ve suç ilişkisi arasında ciddi bir paralellik olduğu yönünde.

FBI profil analiz uzmanı Jim Clemente; “Genetik silahı doldurur, karakter ve psikoloji doğrultur, deneyimler tetiği çeker” sözüyle mükemmel özetlemiş.

Çocukluk ve suça meyil arasındaki ilişkiyi anlamlandırmak ve suçlu profillerini analiz edebilmek için; pekçok teori üretilmiş sorunun cevabına yönelik, oldukça teknik bilgiler, kısaca özetleyecek olursam:

♦ Suçluların geçmişinde, hayatlarını ve seçimlerini etkileyen en önemli 3 dönem:
Yenidoğan ve erken çocukluk dönemi.

♦ Özellikle yenidoğan döneminde; ihmal edilen, göz teması kurulmayan, dokunulmayan, kucaklanmayan bebeklerin beyin ve kişilik gelişimi sekteye uğrayabiliyor.

♦ Erken çocukluk döneminde; yeterince ilgi görmeyen, izole edilmiş, cezalandırılmış, aşağılanmış, dayak yemiş çocukların çoğu, içleri nefret dolarak büyüyor. Yeterince güçlendikleri ve kendilerinden daha güçsüz birini buldukları ilk fırsatta da zorbalık yaparak nefretlerini dışa vuruyorlar.

♦ Güvenilir bir bağlanma figürü olmayan, işlevsiz bir ailede yaşayan çocukların çoğunun; “hissetmenin” ne demek olduğuna dair bir fikirleri dahi yok. Kendi duygularını tanımadıkları için, diğerleri ile empati yapma becerisine de sahip değiller.

♦ Seri katillerin çoğu ortalamanın üstünde (113-136/140) bir IQ’a sahip oldukları halde; üstün zekalarını, kendi duygularını yönetme kabiliyeti kazanmak yerine; diğerlerini kontrol ve manipüle etmek için kullanmışlar.

♦ Sorunlu bir çocukluk, seri katil olmasa bile; kişileri, suça ve şiddete daha meyilli hale getirebiliyor.

♦ Çocukluğundaki deneyimler, sürekli tekrar edilerek normalleştiği için; pek çok kişi, yetişkinlik döneminde kendine yapılanları çocuğu üzerinde uygulamaya devam ediyor.

Evet bunlar çok uç hikayeler; bu yazının mesajı da, çocuklarınıza iyi davranın yoksa sonu böyle olur, değil.

İstismar, işlevsizlik, kontrol, suçlanma, aşağılanma, bağımlılık, şiddet, ihmal vb zorluklarla dolu bir çocukluktan gelmiş; ancak bu zinciri kırabilmiş olanlar için bu yazı.

Berbat bir çocukluktan sonra; sonuna kadar zorlanmasına rağmen, bağlantıyı gözeterek ebeveynlik yapmaya çalışanlara.

Geçmişten kalan mirası yakıp külleri bile çocuğuma değmesin diye çabalayanlara.

Çok zor bir iş başarıyorsunuz.

Sizi seçimleriniz olduğunuz kişi yaptı.

Ve yalnız değilsiniz.

Özlem Ilgaz
Attachment Parenting